Nietrzymanie moczu jest częstym objawem FTD i innych demencji. Jednak zarówno dla opiekunów, jak i osób zdiagnozowanych, nietrzymanie moczu może być jednym z trudniejszych objawów do opanowania lub nawet omówienia, biorąc pod uwagę jego powiązania z prywatnymi funkcjami organizmu i odczuwaną utratą godności i niezależności. W miarę postępu FTD niektóre osoby zdiagnozowane nie są w stanie rozpoznać swojej choroby i mogą odmawiać lub opierać się opiece nad nietrzymaniem moczu lub sprawiać „wrażenie”, że nie obchodzi ich, że mają wypadki, co jeszcze bardziej komplikuje sprawę.

Objawy behawioralne FTD mogą znacząco przyczyniać się do epizodów nietrzymania moczu. Do takich objawów należą apatia, rozhamowanie, zachowania kompulsywne, rozproszenie uwagi i brak świadomości swojego stanu (objaw znany jako anozognozja) i zmiany w ruchu. W miarę postępu choroby osoba ze zdiagnozowanym FTD może utracić zdolność reagowania na potrzebę skorzystania z toalety; może to zrobić w społecznie nieodpowiednim miejscu i może próbować pozbyć się jej w sposób niehigieniczny. Partnerzy opieki powinni pamiętać, że takie zachowanie jest wynikiem FTD i nie jest celowe ze strony osoby ze zdiagnozowanym FTD.

Leczenie epizodów nietrzymania moczu FTD

Chociaż leczenie nietrzymania moczu u osób z FTD może być trudne zarówno dla osoby zdiagnozowanej, jak i dla osoby sprawującej nad nią opiekę, poniższe wskazówki mogą okazać się pomocne:

• Poproś o skierowanie na konsultację z terapeutą zajęciowym, aby ocenić, jakie wsparcie jest potrzebne, aby zapewnić Ci maksymalną niezależność.
• Utwórz harmonogram korzystania z toalety, z przerwami na toaletę zaplanowanymi co dwie do trzech godzin i staraj się go przestrzegać tak ściśle, jak to możliwe. Powinien on obejmować zaplanowaną przerwę na toaletę tuż przed pójściem spać.
• Regularnie dawaj wskazówki werbalne i wizualne, aby skorzystać z toalety. Na przykład, pozostawienie otwartych drzwi łazienki przez cały dzień może promować częstsze korzystanie z toalety, podobnie jak pozostawienie światła włączonego w nocy.
• Aby ułatwić sobie nocne korzystanie z łazienki, zrób kolorową taśmą ścieżkę na podłodze między sypialnią a łazienką.
• Ogranicz ilość płynów spożywanych po kolacji. Unikaj kofeiny, która jest środkiem moczopędnym i powoduje zwiększone oddawanie moczu.
• Zwiększ widoczność toalety, malując ścianę za nią lub instalując wokół niej podłogę w kontrastującym kolorze.
• Stosowanie majtek na nietrzymanie moczu może ograniczyć liczbę wypadków. W zależności od innych objawów FTD, osoba, u której zdiagnozowano FTD, może opierać się noszeniu majtek na nietrzymanie moczu, więc opiekunowie mogą musieć wykazać się kreatywnością: zastąpić zawartość ich bielizny majtkami lub wyjaśnić, że zostały przepisane przez lekarza.
• Osoba zdiagnozowana powinna nosić ubrania, które łatwiej będzie jej zdjąć, gdy pojawi się potrzeba skorzystania z toalety, szczególnie jeśli FTD pogarsza jej umiejętności motoryczne. Na przykład może nosić spodnie z gumką w pasie zamiast spodni z guzikami.

Wypadki się zdarzają

Chociaż powyższe strategie mogą pomóc zmniejszyć częstotliwość wypadków, nadal mogą się zdarzyć. Wypadki nie są po prostu brudne – mogą potencjalnie prowadzić do infekcji. Rozważ użycie produktów dla osób z nietrzymaniem moczu, takich jak Depends lub podpaski higieniczne. Trzymaj pod ręką rękawiczki nitrylowe, ręczniki (papierowe lub materiałowe), chusteczki nawilżane, mydło (w ostateczności sprawdzi się płyn do dezynfekcji rąk) oraz spray lub chusteczki dezynfekujące. Na koniec, wychodząc z domu, skorzystaj z toalety przed wyjściem i zabierz drugi zestaw ubrań i dodatkowe zapasy w plastikowej torbie; możesz użyć pustej torby do przechowywania wszelkich zabrudzonych ubrań.

Osoby żyjące z diagnozą FTD mogą wykazywać mimowolny odruch chwytania, co utrudnia sprzątanie. Partnerzy opieki mogą podać osobie zdiagnozowanej zwinięty ręcznik lub inny mały przedmiot, aby miała coś do chwycenia oprócz partnera opieki.

Niezależnie od tego, czy występują w domu, czy w miejscu publicznym, epizody nietrzymania moczu mogą być krępujące dla osoby, u której zdiagnozowano tę chorobę, przyczyniając się do depresji i poczucia izolacji społecznej, które są już powszechne w przypadku FTD. Dlatego partnerzy opieki powinni starać się zachować spokój i empatię. Jednak wypadki są nieuniknione. Bądź wyrozumiały, jeśli poczujesz frustrację. I koniecznie skontaktuj się z Grupa wsparcia AFTD albo Linia pomocy AFTD aby uzyskać dodatkowe porady, informacje lub słowa zachęty.

Aby dowiedzieć się więcej na temat leczenia nietrzymania moczu, przeczytaj Numer #10 AFTD „Partnerzy w opiece nad osobami z FTD”„. Możesz również otrzymać dodatkowe wskazówki z książek”36-godzinny dzień,” autorstwa Nancy L. Mace, MA, i Petera V. Rabinsa. MD, MPH, i „A co jeśli to nie jest choroba Alzheimera??”, pod redakcją Gary’ego Radina i Lisy Radin.