Była pielęgniarka na izbie przyjęć, która cierpi na FTD, w artykule, który udostępnia, wypowiada się na temat wyzwań związanych z Covid-19 jak nadal budować poczucie więzi i nadziei podczas pandemii.

Lynn Jackson, zwolenniczka demencji, która obecnie współpracuje z badaczami w celu poprawy jakości opieki, przetrwała dekadę „niepokojących” zachowań, zanim zdiagnozowano u niej FTD we wczesnych latach czterdziestych. Zastanawiając się nad swoją 18-letnią podróżą, Jackson opisuje, jak nauczyła się akceptować swoją diagnozę i od tego czasu przyjęła wiele najlepszych praktyk, aby żyć z demencją.

„Czułam się bardzo przygnębiona, przechodziłam przez zaprzeczanie, żal, niedowierzanie i złość” – Jackson powiedziała o swojej diagnozie. „Aż w końcu pojawiła się jakaś forma akceptacji mojej choroby, jaką mam teraz”.

Jackson, która opiekuje się także swoją matką, opowiada, jak pandemia wpłynęła na jej codzienność. Podkreśla, jak ważne jest utrzymywanie kontaktu w czasie izolacji, a także znaczenie utrzymywania harmonogramu. Aby złagodzić stres i niepewność, Jackson zauważa, jak próbuje znaleźć cel w swoich codziennych działaniach, aby wzbudzić poczucie spełnienia i nadzieję.

„Każdego dnia robię sobie listę rzeczy do zrobienia, niezależnie od tego, czy jest to duży, czy mały obowiązek, więc czuję, że coś osiągnęłam” – mówi w artykule. „Po prostu wiem, że jutro będzie lepszy dzień. A jeśli nie jutro, to będzie następnego dnia, ale będzie lepiej.

Kliknij tutaj przeczytać artykuł.