Een voormalig verpleegkundige op de spoedeisende hulp die met FTD leeft, spreekt over de uitdagingen van COVID-19 in een artikel dat deelt hoe je tijdens de pandemie een gevoel van verbondenheid en hoop kunt blijven koesteren.

Lynn Jackson, een pleitbezorger voor dementie die nu samenwerkt met onderzoekers om de kwaliteit van de zorg te verbeteren, heeft tien jaar 'verontrustend' gedrag doorstaan voordat bij haar, begin veertig, de diagnose FTD werd gesteld. In een terugblik op haar 18-jarige reis beschrijft Jackson hoe ze haar diagnose leerde accepteren en sindsdien vele best practices voor het leven met dementie heeft omarmd.

"Ik voelde me erg depressief en ging in en uit ontkenning, verdriet, ongeloof en woede", zei Jackson over haar diagnose. “Tot eindelijk een vorm van acceptatie die ik nu heb voor mijn ziekte.”

Jackson, die ook voor haar moeder zorgt, vertelt hoe de pandemie haar dagelijkse routine heeft beïnvloed. Ze benadrukt hoe belangrijk het is om in deze tijd van isolatie verbonden te blijven belang van het bijhouden van een schema. Om stress en onzekerheid te verminderen, merkt Jackson op hoe ze een doel probeert te vinden in haar dagelijkse activiteiten om een gevoel van voldoening en hoop te bevorderen.

"Elke dag maak ik een lijst met dingen die ik moet doen, of het nu een grote klus is of een kleine klus, zodat ik het gevoel heb dat ik iets heb bereikt", zegt ze. in het artikel. “Gewoon weten dat morgen een betere dag wordt. Of als het niet morgen is, dan is het morgen wel, maar dan wordt het beter.”

Klik hier om het artikel te lezen.