AFTD-vrijwilliger: Amy Almeida

AFTD-vrijwilliger Amy Almeida en haar familie gebruikten de middelen van AFTD voor zorgpartners tijdens het FTD-traject van haar moeder. Ze werd om twee redenen geïnspireerd om vrijwilliger bij AFTD te worden. Ten eerste wilde ze iets teruggeven nadat AFTD haar familie had geholpen haar moeder de hoogst mogelijke kwaliteit van leven te bieden. Ze werd ook geïnspireerd om in actie te komen nadat ze collega-AFTD-vrijwilliger en bij de AFTD aangesloten steungroepfacilitator Katie Brandt had leren kennen, die van de FTD-reis van haar eigen gezin haar levenswerk heeft gemaakt. Amy's interacties met Katie hebben haar gedreven om het beste te doen voor de AFTD-gemeenschap.

Amy is al meer dan vier jaar vrijwilliger bij AFTD, zowel als facilitator van een aangesloten steungroep als als vrijwilliger voor gemeenschapsbewustzijn. AFTD is dankbaar voor Amy's toegewijde dienst aan onze gemeenschap en organisatie.

Wat is de meest dierbare herinnering die je hebt gemaakt tijdens je vrijwilligerswerk voor AFTD?

Ik werd benaderd om facilitator van steungroepen te worden, en hoewel ik enige twijfels had over mijn geschiktheid voor een dergelijke rol, nam ik het op me en faciliteer ik al vierenhalf jaar een groep. Ik koester de feedback die ik krijg nadat ik zorgverleners door een moeilijke periode heen heb geholpen. Het is buitengewoon lonend om mijn ervaringen als FTD-verzorger te kunnen gebruiken om anderen te helpen die een soortgelijke reis maken.

Waarom neem je als vrijwilliger voor gemeenschapsbewustzijn deel aan tafelschikkingen?

Ik geniet van tafelaankleding omdat je vaak mensen ontmoet die nog nooit van FTD hebben gehoord. Het is ongelooflijk lonend om mensen te informeren over deze verwoestende ziekte. Door middelen te kunnen verstrekken aan gezondheidswerkers die misschien nog nooit een geval van FTD hebben gezien, hoop ik dat families in de toekomst niet hoeven te worstelen om de juiste diagnose te krijgen.

Hoe ziet u uw vrijwilligersinspanningen bijdragen aan AFTD en haar missie?

Het motto van AFTD is “Vind hulp – deel hoop.” Ik zie dat mijn vrijwilligerswerk deze zin belichaamt. Dankzij de tabelinstellingen kan ik gediagnosticeerde personen, hun families en gezondheidswerkers doorverwijzen naar essentiële AFTD-hulpbronnen, zodat ze hulp kunnen vinden. Het faciliteren van een steungroep stelt mij in staat hoop te delen met andere FTD-zorgverleners, simpelweg door hun ervaringen te valideren en de mijne te delen.

Wat zou je iemand vertellen die overweegt vrijwilligerswerk te doen bij AFTD?

Het is een goede manier om iets terug te doen voor een organisatie die zoveel mensen heeft geholpen die getroffen zijn door FTD. Er zijn mogelijkheden om zo veel of zo weinig te doen als je wilt. Vrijwilligerswerk bij AFTD hoeft geen enorme tijdsbesteding te zijn.