The Washington Post podkreślił liczne dysproporcje zdrowotne, z jakimi borykają się kobiety kolorowe, gdy u nich lub ich bliskich zostanie zdiagnozowana demencja Artykuł z 9 grudnia.

W artykule omówiono ustalenia z Raport specjalny stowarzyszenia Alzheimer's Association z 2021 r. na temat rasowych i etnicznych dysproporcji w opiece nad osobami z demencją. Jason Resendez, dyrektor wykonawczy Centrum ds. Równości w Zdrowiu Mózgu organizacji UsAgainstAlzheimer, omówił, w jaki sposób te dysproporcje nieproporcjonalnie wpływają na kobiety kolorowe.

„Ludzie o innym kolorze skóry, a w szczególności kobiety o innym kolorze skóry, są na celowniku kryzysu demencji w naszym kraju na wiele sposobów — od większego ryzyka zachorowania na demencję, po większe prawdopodobieństwo opieki nad osobą chorą na demencję, aż po zagrożenie bezpieczeństwa ekonomicznego z powodu opieki” — powiedziała Resendez Poczta.

Opiekunka FTD Aisha Adkins opowiedziała o trudnej drodze swojej rodziny do potwierdzenia diagnozy FTD u jej matki i o tym, jak musiała wstawiać się za matką, aby uzyskać odpowiedzi.

Kiedy matka Adkins, Rose, udała się do neurologa, aby dowiedzieć się, co jest przyczyną jej nagłych zmian w zachowaniu — silnych wahań nastroju, porywczości i utraty pamięci krótkotrwałej — specjalista przypisał jej problemy stresowi związanemu z menopauzą.

Adkins uważała, że z jej matką dzieje się coś więcej i szukała innej opinii. Rose zdiagnozowano wówczas wczesną postać choroby Alzheimera i przepisano leki, które pogorszyły jej objawy.

„Wydawało się, że jej stan szybko się pogarsza” Adkins powiedział AFTD w zeszłym roku. „Dołączyłem do kilku grup wsparcia online i przeprowadziłem wstępne badania i zobaczyłem, że są inne opcje, że to może być inny rodzaj demencji”.

Kiedy w 2013 roku u jej matki zdiagnozowano FTD, Adkins musiała zmienić swoje życie, aby móc opiekować się matką w pełnym wymiarze godzin.

„Czas, który moi rówieśnicy spędzili na rozwijaniu relacji i zakładaniu rodzin, ja poświęciłam na opiekę nad moją mamą” – powiedziała. „Wiem, że naprawdę zobowiązałam się do zapewnienia jej opieki wysokiej jakości i nie zobowiązałam się w połowie”.

Adkins kontynuował: „Można spędzić godziny, pytając: 'Dlaczego? Dlaczego ja? Dlaczego moja rodzina? Dlaczego moja matka?' Dla mnie ważniejsze pytanie jest zawsze bardziej dla badaczy, dla fundatorów, dla całego społeczeństwa — co możemy zrobić, aby rozwiązać te dysproporcje?”

Przeczytaj cały artykuł w Washington Post Tutaj.