autorstwa Dale’a Marie Latimera

Mój świat zmienił się radykalnie, kiedy zdiagnozowano u mnie FTD. Po niszczycielskim roku utraty prawie wszystkiego, na co w życiu pracowałem, zacząłem wycofywać się ze świata. To właśnie w tym krytycznym momencie Howard Glick, kolega z FTD, skontaktował się ze mną w sprawie dołączenia do internetowej grupy wsparcia składającej się wyłącznie z osób cierpiących na FTD. Dzięki miłości i wsparciu członków tej grupy zdecydowałem, że muszę znaleźć nowy cel — powód, aby wstawać każdego dnia.

Czasami najmniejsze gesty mają największy wpływ. Po diagnozie dostałem książeczkę do kolorowania dla dorosłych i pewnego dnia usiadłem i zabrałem się do pracy. Odkrywanie tego twórczego wyjścia dodało mi nowej energii. Ta prosta książeczka do kolorowania otworzyła przede mną zupełnie nowy świat – obejmujący wszystko, co artystyczne, od rzeźbienia w glinie po malowanie pejzaży i wykonywanie wylewek akrylowych. Dużo eksperymentowałem i z biegiem czasu stawałem się coraz lepszy. I tak znalazłem swój cel: dzielić się swoją twórczością artystyczną z przyjaciółmi i rodziną, którzy cenią wyraz mojego serca i duszy w każdym utworze, który tworzę.

Przed zdiagnozowaniem FTD nigdy nie badałam swojej kreatywności. W związku z tym nie wiedziałam, że posiadam talenty artystyczne. Ale odkąd zacząłem publikować swoje ukończone projekty w mediach społecznościowych, nie tylko otrzymałem pozytywne opinie – moi przyjaciele zaczęli zlecać mi wykonanie dla nich grafik. Zamiast płacić mi za te kawałki, poprosiłem ich przekazać darowiznę na rzecz AFTD.

Wierzę, że Dobry Bóg ma dla mnie jakiś cel i objawił kreatywność, która skrywała się w niewykorzystanym wcześniej obszarze mojego mózgu. Jestem wdzięczny, że mogę przekazać swoje uczucia poprzez moją sztukę. Z tego powodu mogę szczerze powiedzieć, że przed osobami, u których zdiagnozowano FTD, nadal otwierają się pozytywne możliwości. Trzeba ich po prostu szukać i chcieć próbować nowych rzeczy.