Kiedy w sierpniu 2023 roku Scott Oxarart stracił ojca Steve'a z powodu FTD, przekształcił swój żal w potężną misję pomagania innym rodzinom w radzeniu sobie z wyzwaniami, z którymi sam się mierzył. niedawno pojawił się na Życie Washoe, podcast wyprodukowany w Washoe Valley w stanie Nevada, w którym opowiada o głębokiej satysfakcji, jaką odczuwa, tworząc sieć wsparcia, o jakiej marzył dla swojej rodziny w trakcie ich podróży.

Rodzina po raz pierwszy zauważyła zmiany u Steve'a około 2020 roku, kiedy zaczął podejmować impulsywne decyzje, takie jak zakup samochodu bez typowych dla siebie miesięcy poszukiwań. Z czasem jego rodzina i przyjaciele zauważyli u niego paranoję, urojenia i utratę kontroli nad impulsami.

Testy poznawcze ujawniły brutalną prawdę – gdy poproszono Steve'a o nazwanie zwierząt, potrafił wymienić tylko „pies, kot i koń”. Rysując zegar, ponumerował go od 1 do 24 zamiast 12.

Po śmierci ojca Oxarart mógł pogrążyć się w żałobie. Zamiast tego odnalazł swoje powołanie w działalności na rzecz FTD. „Wiedziałem, że muszę coś zrobić” – wspominał.

Droga Oxararta od wolontariusza AFTD do Ambasadora zaczęła się skromnie – od spotkania w bibliotece, na które przybyły zaledwie dwie osoby. Ale jego wytrwałość się opłaciła. Kolejne wydarzenie zgromadziło 18 uczestników, a Oxarart z satysfakcją obserwował, jak rodziny nawiązują ze sobą kontakt. Dwie rodziny, które poznały się dzięki jego wydarzeniom, teraz organizują własne spacery i wspierają się wzajemnie – co świadczy o szerokim wpływie jego pracy.

Podejście Oxararta jest zarówno praktyczne, jak i pełne współczucia. Słucha historii ludzi i dzieli się swoimi, ceniąc te więzi. Kieruje ludzi zarówno na stronę internetową AFTD, jak i do… Linia pomocy AFTD, jednocześnie pozostając do dyspozycji każdego, kto potrzebuje wsparcia.

Oxarart wspomina radosną obecność swojego ojca na obchodach Cinco de Mayo i na imprezach przed Uniwersytetem Nevady, gdzie Steve zawsze dbał o to, by każdy czuł się mile widziany i otoczony opieką. Dziś Oxarart kontynuuje tę samą postawę, przekształcając swoją osobistą stratę w promyk nadziei dla innych rodzin z FTD.