door Cathy Hadad

Toen we de FTD-diagnose van mijn man Chris kregen, waren we er kapot van en bang - emoties die ik weet zijn niet uniek voor onze familie. En terwijl we proberen het beste uit onze situatie te halen door elke dag plezier en gelach in te lassen, wordt onze reis met het verstrijken van de tijd alleen maar moeilijker. Maar op de een of andere manier behoudt Chris temidden van dit alles zo'n positieve levenshouding. Hij vindt altijd iets om blij mee te zijn – iets waarvan ik niet zeker weet of ik het zou kunnen als ik in zijn schoenen stond.

De laatste tijd heeft Chris veel moeite met lopen. Sinds een jaar voelt hij zich minder stabiel op zijn voeten. In de geest van het behouden van ons goede humeur, als dit gebeurt, zal ik hem aankijken en zeggen: "Shaky Jake is hier vandaag - je bent een beetje wiebelig." Als ik het zeg, lacht hij altijd.

Een tijdje probeerde ik zijn hand vast te houden terwijl hij liep, maar hij uitte zijn ongemak daarover. Toen, ongeveer twee maanden geleden, vroeg ik of ik hem wat wandelstokken kon geven. Wat hij echt wilde, was een grote wandelstok, maar ik was bang dat die zwaar en onhandig zou zijn. Wandelstokken zijn niet alleen lichtgewicht en verstelbaar, ze helpen de persoon om rechtop te lopen en geven ondersteuning bij elke stap.

Toen de palen arriveerden, kon ik nauwelijks geloven wat een verschil ze maakten. Chris was zo overweldigd door vreugde dat hij begon te huilen en zei: "Ik heb me in meer dan een jaar niet zo veilig op mijn voeten gevoeld."

De volgende twee dagen waagden we ons op vijf verschillende wandelingen! Chris is zo blij dat hij zonder mijn hulp kan lopen en een gevoel van onafhankelijkheid behoudt tijdens zijn FTD-reis. Wie had gedacht dat een simpel paar wandelstokken ons gezin een overwinning zou kunnen opleveren, in een tijd dat we dachten dat er geen overwinningen meer te behalen waren.

We zijn net terug van een ander uitje en Chris heeft besloten dat we morgen een wandeling van drie mijl moeten maken, door de hele buurt. De vrijheid die Chris heeft gekregen is van onschatbare waarde – hij wilde zelfs de buren en onze zoon laten zien hoe comfortabel hij alleen kan lopen. Het is een tijdje geleden dat we zoveel hebben gelachen en hebben kunnen zeggen dat we uitkijken naar de avonturen van morgen.