In een interview met NPR, Charles R. Cross, voormalig redacteur van het muziektijdschrift De raket, deelde de erfenis van muziekpromotor Susie Tennant uit Seattle, die in januari stierf na een aantal jaren bij FTD te hebben gewoond. Naast het in de schijnwerpers zetten van verschillende bands uit Seattle, waaronder Nirvana, bracht Tennant oprechte positiviteit in de muziekscene van de stad, zei Cross.

“Ze had zo’n positieve en opgewekte houding bij alles wat ze deed”, vertelde Cross aan NPR. “Ze was de meest gepassioneerde promopersoon die ik ooit ben tegengekomen. Toen ze achter een plaat kwam te staan, stond ze er ook echt achter.”

Tennant was geliefd in de muziekscene van Seattle in een tijd waarin het maken van vijanden en het opofferen van vrienden gebruikelijk was. Tennant steeg boven de negativiteit uit, zei Cross; ze was "in alle opzichten een supporter - ze ging naar shows van mensen, ze praatte over bands en ze danste."

In een overlijdensbericht voor De Seattle Times, Cross schreef dat Tennant een vroege, gepassioneerde supporter van Nirvana was, die een cruciale rol speelde bij het helpen van de band om door te breken in de mainstream. In een e-mail herinnerden voormalige Nirvana-bandleden Dave Grohl en Krist Novoselic zich hoe Tennant de releaseparty organiseerde voor de release van het bekendste album van de band, Laat maar zitten, en hoe ze lachte om het feit dat de bandleden later uit hun eigen feest werden gezet omdat ze een voedselgevecht waren begonnen.

Tennants passie voor de bands die ze promootte zou een aanzienlijke impact op hen hebben, waarbij de band The Supersuckers zelfs een nummer over haar zou schrijven. Haar positiviteit en werden teruggestuurd naar Tennant nadat ze gezondheidsproblemen begon te krijgen. Naast een benefietconcert in 2011 om de medische rekeningen van Tennant te helpen betalen, namen veel muzikanten uit Seattle deel aan het evenement “A Great Day for Susie” in het Museum of Pop Culture.

"Er was niemand in de muziek in Seattle die zo geliefd of gerespecteerd was als Susie", zegt Kim Warnick van de Fastbacks. "Zij was de band die zovelen met elkaar verbond, en er was geen persoon in de muziekwereld van Seattle die niet van haar hield."

Naarmate de FTD van Tennant vorderde, belde ze Cross hem soms om hem om details te vragen over haar eigen prestaties. Desondanks behield ze haar gebruikelijke opgewekte houding en gevoel voor humor, schreef Cross. Terwijl ze de behandeling onderging, bleef Tennant nieuwe vrienden maken die haar leven ten volle leidden, schreef Cross.

“Als je iets omarmt waar je hartstochtelijk van houdt en je erin investeert en er zowel professioneel in werkt als het persoonlijk naar voren brengt, kun je de wereld veranderen”, vertelde Cross aan NPW. “Susie's liefde voor muziek, en vooral voor sommige bands uit Seattle, deed dat. Dat is op zichzelf al een opmerkelijk verhaal.”

Het delen van de verhalen van degenen die met FTD hebben geleefd, vergroot het bewustzijn en helpt het stigma aan te pakken waarmee personen met de diagnose vaak worden geconfronteerd. Voormalig krantenredacteur Lonny Cain deelde in een column hoe hij zich verhoudt tot zijn vriend die bij PPA woont Basketball aan het spelen met hem. Diana en Sandra Gonzalez-Morett bespraken in een interview hoe hun ervaringen met de FTD van hun moeder hun korte film inspireerden Pedacito de Carne.