Łącz się, ucz, angażuj: konferencja edukacyjna AFTD 2024

Objawy FTD mogą stanowić wyjątkowe wyzwanie dla profesjonalnych świadczeniodawców. Kilka tegorocznych sesji Konferencji Edukacyjnej AFTD koncentruje się na lepszym zrozumieniu konkretnych zaburzeń FTD i poprawie opieki. Poniższy artykuł na temat opracowania skoncentrowanego na osobie zespołu opiekującego się FTD i planu opieki pochodzi z: Partnerzy w FTD Care, numer 34 (lato 2022).

Skuteczna opieka nad osobami cierpiącymi na zwyrodnienie czołowo-skroniowe (FTD) w placówce rozpoczyna się od edukacji personelu. Obejmuje to szkolenia dotyczące szerokiego zakresu tematów FTD, zaczynając od „co to jest?” a następnie omówienie podtypów, przyczyn i objawów FTD; potrzeby osób diagnozowanych; podejścia do opieki; i skutecznych interwencji.

Kluczowe znaczenie ma stały udział personelu i rodziny w indywidualnym planie opieki nad pacjentem. Po początkowej fazie przejścia do społeczności personel powinien w dalszym ciągu opierać się na historii danej osoby (w tym między innymi na jej pochodzeniu medycznym, społecznym i psychologicznym, głównych objawach oraz metodach opieki, które sprawdziły się w przeszłości). , a także ich aktualny stan i potrzeby. Zapewni to zespołowi najlepszą pozycję do opracowania, a następnie wdrożenia pozytywnego podejścia do opieki, które będzie zindywidualizowane, kreatywne i da się dostosować do zmieniających się potrzeb osoby z FTD.

Tworzenie i aktualizacja planów opieki uwzględniających zmieniające się potrzeby danej osoby może stanowić wyzwanie. Otwartość na badanie, testowanie i ocenę różnych podejść, a następnie jasne komunikowanie planu wszystkim, ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia sukcesu. Poniżej przedstawiono kilka zalecanych podejść do kierowania opieką nad FTD skoncentrowaną na osobie:

Podejścia komunikacyjne

• Stosuj podstawowe techniki komunikacji, w tym: mówienie powoli i wyraźnie; używanie prostych, krótszych zdań zamiast pytań otwartych; czekam na odpowiedzi.
• Nie kłóć się z mieszkańcem ani nie próbuj nakłonić go do „logicznego myślenia”.
• Uśmiech! Osoby z FTD często nadal rozumieją wyraz twarzy. Chociaż mieszkaniec może pojawić się bez afektu, nie oznacza to, że nie zareaguje pozytywnie na Twoją wizytę.
• Mieszkańcy z FTD mogą mieć większy kontakt z personelem (ze względu na wiek, zainteresowania, muzykę) niż inni mieszkańcy, którzy prawdopodobnie będą starsi.
• Dla osób mających problemy z komunikacją utwórz notatnik komunikacyjny (album zdjęć z imionami osób i przedmiotów).
• Używaj komunikacji niewerbalnej, w tym gestów i rysunków.
• Używaj list słów lub wyrażeń, które są przez nich ogólnie rozumiane i/lub często używane.
• Współpracuj z rodziną lub lekarzem, aby uzyskać terapię logopedyczną i zajęciową w celu oceny i interwencji w razie potrzeby.

Podejścia behawioralne

• Zrób wszystko, co w Twojej mocy, aby stworzyć środowisko o niskim poziomie bodźców.
• Unikaj nadmiernej stymulacji: ogranicz hałas, jasne światło, liczbę osób, czynniki rozpraszające.
• Mieszkaniec może nie myśleć, że ma FTD. Naucz personel, że ten brak świadomości – znany jako „anozognozja” – jest charakterystycznym objawem FTD.
• Wyraz twarzy pensjonariusza może być pusty lub wyglądać groźnie – nie bierz tego do siebie.
• Zwróć uwagę na sygnały niewerbalne świadczące o tym, że zdiagnozowana osoba jest niespokojna i/lub pobudzona. Osoby z FTD mogą nie okazywać frustracji poprzez wyraz twarzy.

Podejścia do programowania

• Twórz i utrzymuj codzienną rutynę mieszkańca; opublikuj swój harmonogram odpowiedzialności wobec personelu. Może to pomóc mieszkańcowi w zaangażowaniu się w działania.
• Programy indywidualne mogą być skuteczniejsze niż programy grupowe – rozwieszaj plan dnia w swoim pokoju.
• Jeśli mieszkaniec uczestniczy w programach grupowych, pozwól mu usiąść blisko wyjścia, aby mógł łatwo wyjść, jeśli poczuje się przytłoczony.
• Ponieważ osoby z FTD nie mogą samodzielnie inicjować działań w ramach programu, pomóż im w zainicjowaniu aktywnego zaangażowania, jeśli to możliwe.
• Zapewnij bezpieczną przestrzeń na zewnątrz, aby osoba mogła chodzić lub siedzieć.
• Zachęć lub pomóż w stworzeniu osobistej playlisty muzycznej do indywidualnej aktywności.
• Należy pamiętać, że terapia wspomnieniowa może nie być skuteczna, mimo że pamięć w przypadku FTD jest zazwyczaj mniej upośledzona niż w przypadku innych typów demencji.
• Powtarzalne czynności mogą być skuteczne. Przykłady obejmują sortowanie przedmiotów (papiery, monety, karty, kołki), składanie, układanie puzzli.
• W miarę możliwości zapraszaj i włączaj w programowanie rodzinę mieszkańca.

Podejścia opiekuńcze

• Postępuj zgodnie ze zwykłą rutyną danej osoby. Na przykład, jeśli kąpią się lub biorą prysznic z samego rana, staraj się od tego nie odstępować.
• Bądź świadomy możliwości podopiecznego i, jeśli to możliwe, zachęcaj go do niezależności.
• Zapewnij werbalne, wizualne i fizyczne wskazówki, aby zachęcić dziecko do podjęcia czynności lub zadania związanego z opieką.
• Zanim przejdziesz dalej, powiedz danej osobie, co zamierzasz zrobić. Następnie idź powoli i wyjaśnij każdy krok.
• Bądź świadomy ich przestrzeni osobistej. Zapewnij opiekę przynajmniej na odległość wyciągniętej ręki, aby zapewnić opiekę z bezpiecznej odległości.
• Podczas opieki należy dać pensjonariuszowi coś do trzymania.
• Należy pamiętać, że nietrzymanie stolca może wystąpić we wczesnych stadiach FTD, nawet przed wystąpieniem nietrzymania pęcherza.
• Dostosuj swoje podejście do opieki w miarę postępu choroby. Osoba, u której zdiagnozowano chorobę, może nie zdawać sobie sprawy, że nie jest już w stanie wykonywać zadań tak jak dawniej – może być konieczne zapewnienie zachęty, perswazji lub odwrócenia uwagi.
• Rozważ pochwałę lub nagrodę za wykonane zadania związane z opieką, np. ulubioną czynność, jedzenie lub napój, lub po prostu słowa zachęty.