Ik hou nog meer van je

van Deanna Lindberg

Als enig kind heb ik altijd een speciale band gehad met mijn moeder. En hoewel onze verbinding nu anders is, is ze nog steeds ‘mijn persoon’. Het grootste deel van mijn leven was zij degene die ik als eerste belde – midden in de nacht vanuit mijn studentenhuis, of wanneer het leven moeilijk werd. Voordat ze ziek werd, gaven haar liefde en steun mij de kracht die ik nodig had om voorbij donkere tijden te komen.

Hoewel ik weet dat ze nog steeds heel veel van me houdt, is het langzaam verliezen van mijn vertrouwelinge een van de meest uitdagende onderdelen van onze bvFTD-reis geweest. Er zijn dagen dat ik niet weet hoe ik verder moet en me alleen maar kan concentreren op het heden, of ‘waar mijn voeten zijn’. Door het unieke proces van het tegelijkertijd liefhebben en rouwen van mijn moeder, is de liefde die ze mij gaf verschoven en groeit nu uit de zaadjes die ze in mijn hart plantte in de jaren voordat bvFTD wortel schoot in haar. Ze is misschien niet langer de persoon bij wie ik terecht kan in donkere tijden, maar ze kan en zal nog steeds van me houden terwijl we er samen doorheen lopen.

Ik heb vaak het gevoel dat onze bijzondere band mij heeft voorbereid op alles wat er tijdens deze FTD-reis is gebeurd. Hoewel de liefde die ik van mijn moeder voel grotendeels ongrijpbaar is, heeft ze mij ook zoveel fysieke geschenken nagelaten en herinneringen aan de kracht en diepte van onze relatie. Eén die ik tentoonstel is een wijnglas waarin de woorden zijn geëtst: "Deanna, Love you to the moon and back." Die herinnering koester ik des te meer nu bvFTD haar vaak verhindert die woorden te zeggen.

Onlangs deelde AFTD een van hun wekelijkse ‘Messages of Hope’ op Instagram. Het was een citaat van Lao Tzu dat luidt: “Als iemand diep van je houdt, krijg je kracht, diep van iemand houden geeft je moed.” Het lezen van dat bericht voelde toevallig aan – jaren geleden waren mijn vader en moeder op reis naar Hawaï, waar ze bijpassende miniposters voor ons kocht met diezelfde quote erop! Tegenwoordig hangt een van de ingelijste posters in mijn slaapkamer, en de andere hangt in haar kamer in de geheugenzorginstelling waar ze nu verblijft. We zijn nog steeds met elkaar verbonden, en die “Boodschap van Hoop” herinnerde me daaraan.

Mijn moeder gaf me jaren van volledige en onvoorwaardelijke liefde. En hoewel mijn liefde voor haar altijd sterk was, heeft deze reis mij een nieuw begrip van onvoorwaardelijke liefde gegeven. Het is niet altijd mooi geweest. Haar verzorger worden is niet het pad dat ze voor mij zou hebben gekozen. En toch was het haar eigen voorbeeld van het onzelfzuchtig begeleiden van haar moeder tijdens haar kankertraject, dat mij precies liet zien wat ik moest doen.

Door van haar te houden, vind ik de moed om door de moeilijke momenten en donkere dagen heen te komen. Moed om de reis die voor ons ligt onder ogen te zien, waar deze ons ook heen brengt. Hoewel de pijn soms verlammend aanvoelt, helpen liefde en moed mijn vader, mijzelf en iedereen die van mijn moeder houdt om door te gaan. Op sommige dagen verhindert FTD dat mijn moeder de woorden 'Ik hou van je' zegt, en op andere dagen zegt ze de woorden, maar ze klinken robotachtig. Wat ik vooral koester, zijn de momenten waarop ik zeg: ‘Ik hou van je’ en zij, net als haar oude zelf, antwoordt: ‘Ik hou meer van jou.’